Ironmanagers ronden Iron Man in Nice succesvol af!

Na een succesvolle Ironman in Kalmar (Zweden) was het duidelijk dat IM Nice de uitdaging voor 2018 zou worden. 13 Ironmanagers, aangevuld met 4 PeakLevel atleten begonnen aan hun road to Nice.

Sinds de opstart van Ironmanagers in 2006 is het doel van de club om een evenwicht te vinden tussen sport, job en privé.  Een Ironman kan het ultieme doel zijn, maar niet kost wat kost.

Een goede opbouw is dus van groot belang.  De eerste jaren was er een vrij strikte 3-jarenplanning (kwart, halve en in jaar 3 een volledige), wat resulteerde in een fantastische eerste trip naar Florida (31 starters en 31 finishers).  Intussen is de groep uiteraard gegroeid en wordt elk jaar een planning voorzien met een goede mix tussen kwart, halve en volledige.

Eind 2017 sloot de club af met 318 Ironman-finishes. 

Doordat een aantal leden bewust het langere werk kiezen, staat de winter garant voor een combinatie van basistraining en de basissnelheid weer opkrikken. We willen absoluut vermijden dat de atleten nog maar 1 snelheid kennen en dus wordt er zowel in het zwembad als in het lopen en fietsen gehamerd op de verschillende intensiteiten.

Een CSS test in het zwemmen en een veldtest lopen zorgen ervoor dat elke atleet zijn intensiteiten kent en dat dit via Coachbox individueel kan opgevolgd worden.

In de winter staan er dan enkele tussendoelen gepland zoals de halve marathon van Cadzand.

In het voorjaar wordt het stilaan serieus en met de stage van Fuerteventura komt de eerste serieuze volumeblok eraan.  In ideale omstandigheden (en een stevig windje dit jaar) kan er een week als een prof geleefd worden.  Naast de specifieke trainingen is er ook aandacht voor mobiliteit en stabiliteit en wordt aandacht besteed aan de voeding. 

Vanaf mei gaan we de laatste rechte lijn in en staan nog 2 specifieke voorbereidingen op het programma.  In het Hemelvaartweekend kwamen we richting Nice voor een verkenningsweekend.  Zeker het fietsparcours werd gereden om zo alles goed te kunnen inschatten en op wedstrijddag nog beter te kunnen doseren. In Nice staan er uiteraard wat hoogtemeters op het programma, dus is het zaak zo specifiek mogelijk voor te bereiden. Ook in de weken erna volgen nog enkele Ardennentrainingen. 

Eind mei dan (exact 4 weken voor de Ironman) volgde de halve triatlon van Belfort (met oa de beklimming van de Ballon d’Alsace).  In warme omstandigheden werd dit een pittige maar goede generale repetitie om nog eens het wedstrijdgevoel te hebben. 

In de laatste weken volgen nog enkele specifieke trainingen, maar kwam de focus op 2 belangrijke zaken: voeding en mentaal.  Qua voeding heeft iedereen zijn eigen voedingsplan (al dan niet in overleg met diëtiste Charlene).  Dit werd uitvoerig uitgetest want van kapitaal belang.

Mentaal is het vooral een kwestie van fris te zijn in het kopje en vooral mentaal flexibel te zijn.  Daar speelde de coach af en toe wat met de hoofden van de atleten, om zo op de juiste momenten die flexibliliteit te kunnen inbouwen. 

Op wedstrijddag zelf waren er heel wisselend omstandigheden.  Minder warm dan verwacht tijdens het eerste deel van het fietsen.  Iedereen perfect op schema, al had Nico met een valpartij af te rekenen.  Onmiddellijk werd de mentale flexibiliteit getest.  Na verzorgd te worden kon hij zijn weg verder zetten, maar uiteraard met andere ambities.  

Tijdens het 2e deel van het fietsen werd het een stuk warmer en was het zaak om te blijven doseren en focussen op het voedingsplan.  Nogmaals werd duidelijk dat vele atleten veel te hard fietsen in het eerste deel en dit dan bekopen in het 2e deel en tijdens de marathon.  Gelukkig hielden onze atleten zich in het vooraf opgestelde plan en konden zo relatief fris aan de marathon beginnen. 

Na een zeer warme eerste ronde werd het vrij snel bewolkt met daarna zelfs echte stortbuien.  Verfrissend maar misschien toch wat teveel van het goede.

Uiteindelijk bereikte iedereen zijn doel en mogen we tevreden terug blikken op deze fantastische wedstrijd.

(Verslag door Tim De Vilder, PeakLevel coach. Wil je meer weten over trainingsbegeleiding via PeakLevel, klik dan hier)

Na het overwinnen van kanker, trainen voor een kwarttriatlon in trio: 27 patiënten van AZ Groeninge gingen de uitdaging aan.

Voor het 2de jaar op rij begeleidden wij het Sterkk (kracht door karakter)-project van AZ Groeninge Kortrijk. Na 21 deelnemers in 2017, waren er 27 deelnemers in 2018. Aangezien een 1/4 triatlon (1000m zwemmen, 45km fietsen en 10km lopen) een zware uitdaging is, namen ze deel in trio, waarbij elk groepslid één onderdeel voor zijn/haar rekening neemt. Alle deelnemers werden uitgebreid medisch gescreend en nadien verder opgevolgd door middel van testen. Hun trainingsschema werd opgesteld door onze PeakLevel coaches. Naast het opstellen van de individuele trainingsprogramma’s, werden er 30 begeleide trainingssessies in groep georganiseerd.

2018 was opnieuw een succes: 11 trio's (Sterkk-deelnemers aangevuld met PeakLevel-medewerkers) haalden vlot de finish. (door Karl Van Biervliet, hoofdcoach PeakLevel in het Sterkk-project. Wil je meer weten over trainingsbegeleiding via PeakLevel, neem dan een kijkje op onze website)

Deelnemer Philippe gaf na afloop zijn ervaringen als volgt weer: "Bedankt voor de trainingen en de begeleiding. Het was een waar genoegen om deel uit te maken van de Sterkk-bende. Ik heb sinds het begin van het jaar een metamorfose gemaakt na de chemo en mijn conditie is spectaculair verbeterd de laatste maanden. Gisteren heb ik genoten van elke meter. Bedankt."

Ook zwemster Wendi Vandaele deed haar verhaal:

"Mijn Sterkk verhaal begint eigenlijk al eind 2016. Ik werd uitgenodigd naar een infosessie waar ik voor het eerst kennis maakte met de mensen van PeakLevel en dokter Hindryckx, de bezielster van het project. Nadat de doelstelling, nl meedoen in trio aan de kwarttriatlon van Kortrijk, werd voorgesteld, waren er nog veel vragen en onduidelijkheden, zowel bij de sporters/patiënten als bij de organisatoren en de mensen van PeakLevel zelf. Het was immers voor iedereen een beetje zoeken en gaandeweg is alles op zijn pootjes terecht gekomen. Het enthousiasme was zo groot die avond dat ik me toen al opgaf als zwemster. Een sprong in het diepe maar één van de beste sprongen die ik ooit maakte in mijn levenJ.

Het Sterkk avontuur kon beginnen. Ik leerde crawl zwemmen en nadien volgde ‘ de grote onbekende’, nl het zwemmen in open water. Het was niet altijd gemakkelijk maar moeilijk gaat ook en het resultaat kwam er : de finish werd behaald op 18 juni 2017!

Al vrij snel werd duidelijk dat er een Sterkk 2 zou volgen en ik voel me vereerd om één van de pioniers te zijn.

Zwemmen op zich is eigenlijk een beetje een eenzame sport (maar heel mindfull). Er waren regelmatig groepstrainingen waar de techniek werd aangeleerd en iedereen kreeg zijn eigen trainingsschema’s naargelang zijn eigen niveau. Dit maakt dit project zo waardevol. Iedere ex-kankerpatiënt ervaart andere bijwerkingen en kwaaltjes van de behandelingen maar de mensen van peaklevel pakken dit zeer goed aan.

Soms denk ik nog in termen van ‘ de echte’ en wij. Dit begint nu toch wel wat te minderen, er zullen er altijd zijn die veel beter kunnen dan wij maar er zijn er ook die heel veel minder kunnen. Iedereen die iets wil bereiken, kan dit, maar niets gaat vanzelf. Het was soms hard werken, de vele trainingen moeten worden gecombineerd met gezin en job en ons lichaam heeft heel wat te verduren gehad. Ook voor de coaches is dit niet altijd gemakkelijk denk ik, maar dit maakt dit project zo uniek.

 Ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf. Achttien maand geleden had ik nog nooit crawl gezwommen, laat staan dat ik ooit in open water was geweest. Nu kan ik zeggen dat ik al 2x heb deelgenomen aan een trio-kwarttriatlon. En het vele werk werd beloond dit jaar met een snellere tijd. Niet het belangrijkste, maar toch. Iedereen heeft stiekem de ambitie om telkens een beetje beter te doen.

Sterkk zorgde er ook voor dat ik al op verschillende plaatsen heb gezwommen, in het najaar staat er zelfs een week zwemvakantie op het programma in Kreta. Opnieuw een uitdaging: zwemmen in het zoute zeewater. ’t Is een beetje met gemende gevoelens en met een beetje schrik want het is opnieuw iets wat ik moet overwinnen. Maar ik ben blij met die nieuwe uitdagingen en met die nieuwe kansen. Ik grijp ze dan ook met beide handen.

 De wereld zou er nog veel mooier uitzien mocht iedereen, zoals ik, zijn passie vinden. Iets negatiefs brengt altijd iets positiefs met zich mee. Voor mij persoonlijk betekent dit dat de kanker ervoor heeft gezorgd dat mijn gezin hechter is, dat ik me door het zwemmen fitter voel dan voor ik ziek werd en dat ik een heleboel fijne mensen heb leren kennen.

 Ik hoop van ganser harte dat er een Sterkk 3 komt, ik doe mee!"

Trainen aan de juiste intensiteit

Door het afnemen van een inspanningstest met lactaatmetingen krijgen we een goed zicht op de huidige conditie van de atleet en kunnen we gericht en gepersonaliseerd advies geven over de gewenste trainingsintensiteiten voor de verschillende types van training.

Uit die test komen verschillende trainingszones naar voor. Bij PeakLevel gebruiken we volgende zones: Recuperatie, Long Slow Distance (LSD), Hoog LSD, Extensieve duur, Intensieve duur, Extensief interval, Intensief interval. Bij een looptest worden voor iedere zone hartslagwaarden en snelheden geadviseerd. Bij een fietstest krijgt de atleet hartslagwaarden en wattages om zijn trainingen te sturen.

Hoe gaan we die zones nu in de praktijk gebruiken?

Volgende voorbeelden geven aan dat het niet altijd evident is om de hartslagwaarden, snelheden, vermogens uit de lactaattest gebruiken:

·       Warme omgevingstemperaturen doen de hartslag stijgen, koude omgevingstemperaturen doen de hartslag dalen.

·       Als je hartslag aan eenzelfde loopsnelheid of fietsvermogen lager ligt dan in de test, kan dit een verbetering van de conditie aanduiden maar ook vermoeidheid. Bijvoorbeeld op het einde van een stageweek zal dit eerder vermoeidheid zijn.

·       Door werkstress kan de hartslag een stuk hoger liggen aan bepaalde snelheid/vermogen dan volgens de test is bepaald.

·       In volle conditieopbouw zullen de snelheden/vermogens voor de verschillende zones evolueren.

·       Indien je graag off-road loopt (trail-run), is op snelheden lopen uiteraard geen optie.

·       Een intervaltraining bij het lopen of fietsen puur op hartslag afwerken zal ervoor zorgen dat je eerste blokken te snel zijn doordat de hartslag tijd nodig heeft om te reageren op de intensiteit van de inspanning.

Vorige voorbeelden geven aan dat je met verschillende factoren rekening moet houden bij het bepalen van de juiste intensiteit. Daarom hou je bij het bepalen van de juiste trainingsintensiteit het best rekening met een combinatie van volgende parameters:

1.      Hartslagzones

2.      Loopsnelheid of fietsvermogen

3.      Gevoel

Terwijl hartslagen, snelheden en vermogen heel objectieve paramaters zijn, is ‘gevoel’ niet altijd even objectief. Trainen op gevoel/intuïtie is iets dat ervaring vraagt, iets dat je moet leren. Intuïtie mag echter niet verward worden met onzekerheid of gewoonte. De meeste atleten onder ons kennen wel dat gevoel: ‘Train ik wel hard genoeg om mijn doel te halen?’. Vandaar dat het voor atleten van ieder niveau belangrijk is om verschillende parameters te gebruiken voor het bepalen van de juiste intensiteit.

Een goede communicatie tussen coach en atleet zorgt ervoor dat de atleet de 3 verschillende intensiteitsparameters (hartslag, snelheid/wattage en gevoel) optimaal leert gebruiken.

De beste atleten luisteren het best naar hun lichaam!

Op onze website kan je meer te weten onze inspanningstesten voor fietsers of lopers.

Auteur: Peter Janssens, sportarts Peaklevel