Na
een succesvolle Ironman in Kalmar (Zweden) was het duidelijk dat IM Nice de
uitdaging voor 2018 zou worden. 13
Ironmanagers, aangevuld met 4 PeakLevel atleten begonnen aan hun road to Nice.
Sinds
de opstart van Ironmanagers in 2006 is het doel van de club om een evenwicht te
vinden tussen sport, job en privé. Een Ironman kan het ultieme doel zijn,
maar niet kost wat kost.
Een
goede opbouw is dus van groot belang. De eerste jaren was er een vrij
strikte 3-jarenplanning (kwart, halve en in jaar 3 een volledige), wat
resulteerde in een fantastische eerste trip naar Florida (31 starters en 31
finishers). Intussen is de groep uiteraard gegroeid en wordt elk jaar een
planning voorzien met een goede mix tussen kwart, halve en volledige.
Eind
2017 sloot de club af met 318 Ironman-finishes.
Doordat
een aantal leden bewust het langere werk kiezen, staat de winter garant voor
een combinatie van basistraining en de basissnelheid weer opkrikken. We willen
absoluut vermijden dat de atleten nog maar 1 snelheid kennen en dus wordt er
zowel in het zwembad als in het lopen en fietsen gehamerd op de verschillende
intensiteiten.
Een
CSS test in het zwemmen en een veldtest lopen zorgen ervoor dat elke atleet
zijn intensiteiten kent en dat dit via Coachbox individueel kan opgevolgd
worden.
In
de winter staan er dan enkele tussendoelen gepland zoals de halve marathon van
Cadzand.
In
het voorjaar wordt het stilaan serieus en met de stage van Fuerteventura komt
de eerste serieuze volumeblok eraan. In ideale omstandigheden (en een
stevig windje dit jaar) kan er een week als een prof geleefd worden.
Naast de specifieke trainingen is er ook aandacht voor mobiliteit en
stabiliteit en wordt aandacht besteed aan de voeding.
Vanaf
mei gaan we de laatste rechte lijn in en staan nog 2 specifieke voorbereidingen
op het programma. In het Hemelvaartweekend kwamen we richting Nice voor
een verkenningsweekend. Zeker het fietsparcours werd gereden om zo alles
goed te kunnen inschatten en op wedstrijddag nog beter te kunnen doseren. In
Nice staan er uiteraard wat hoogtemeters op het programma, dus is het zaak zo
specifiek mogelijk voor te bereiden. Ook in de weken erna volgen nog enkele
Ardennentrainingen.
Eind
mei dan (exact 4 weken voor de Ironman) volgde de halve triatlon van Belfort
(met oa de beklimming van de Ballon d’Alsace). In warme omstandigheden
werd dit een pittige maar goede generale repetitie om nog eens het
wedstrijdgevoel te hebben.
In
de laatste weken volgen nog enkele specifieke trainingen, maar kwam de focus op
2 belangrijke zaken: voeding en mentaal. Qua voeding heeft iedereen zijn
eigen voedingsplan (al dan niet in overleg met diëtiste Charlene). Dit
werd uitvoerig uitgetest want van kapitaal belang.
Mentaal
is het vooral een kwestie van fris te zijn in het kopje en vooral mentaal
flexibel te zijn. Daar speelde de coach af en toe wat met de hoofden van
de atleten, om zo op de juiste momenten die flexibliliteit te kunnen
inbouwen.
Op
wedstrijddag zelf waren er heel wisselend omstandigheden. Minder warm dan
verwacht tijdens het eerste deel van het fietsen. Iedereen perfect op
schema, al had Nico met een valpartij af te rekenen. Onmiddellijk werd de
mentale flexibiliteit getest. Na verzorgd te worden kon hij zijn weg
verder zetten, maar uiteraard met andere ambities.
Tijdens
het 2e deel van het fietsen werd het een stuk warmer en was het zaak om te
blijven doseren en focussen op het voedingsplan. Nogmaals werd duidelijk
dat vele atleten veel te hard fietsen in het eerste deel en dit dan bekopen in
het 2e deel en tijdens de marathon. Gelukkig hielden onze atleten zich in
het vooraf opgestelde plan en konden zo relatief fris aan de marathon
beginnen.
Na
een zeer warme eerste ronde werd het vrij snel bewolkt met daarna zelfs echte
stortbuien. Verfrissend maar misschien toch wat teveel van het goede.
Uiteindelijk
bereikte iedereen zijn doel en mogen we tevreden terug blikken op deze
fantastische wedstrijd.
(Verslag door Tim De Vilder, PeakLevel coach. Wil je meer weten over trainingsbegeleiding via PeakLevel, klik dan hier)
